(శ్రీ  చైతన్య మహాప్రభువు బోధిని)

(1) చేతోదర్పణమార్జనం భవమహాదావాగ్నినిర్వాపణం

శ్రేయఃకైరవచంద్రికావితరణం విద్యావధూజీవనమ్

ఆనందాంబుధివర్ధనం ప్రతిపదం పూర్ణామృతాస్వాదనం

సర్వాత్మస్నపనం పరం విజయతే శ్రీకృష్ణసంకీర్తనమ్ 

(2) నామ్నామకారి బహుధా నిజసర్వశక్తిః-

స్తత్రార్పితా నియమితః స్మరణే న కాలః

ఏతాదృశీ తవ కృపా భగవన్ మమాపి

దుర్దైవమీదృశమిహాజని నానురాగః

(3) తృణాదపి సునీచేన తరోరివ సహిష్ణునా

అమానినా మానదేన కీర్తనీయః సదా హరిః

(4) న ధనం న జనం న సుందరీం కవితాం వా జగదీశ కామయే

మమ జన్మని జన్మనీశ్వరే భవతాద్ భక్తిరహైతుకీ త్వయి

(5) అయి నందతనుజ కింకరం పతితం మాం విషమే భవాంబుధౌ

కృపయా తవ పాదపంకజస్థితధూళీసదృశం విచింతయ

(6) నయనం గళదశ్రుధారయా వదనం గద్గదరుద్ధయా గిరా

పులకైర్నిచితం వపుః కదా తవ నామగ్రహణే భవిష్యతి

(7) యుగాయితం నిమేషేణ  చక్షుషా ప్రావృషాయితమ్

శూన్యాయితం జగత్ సర్వం గోవిందవిరహేణ మే

(8) ఆశ్లిష్య వా పాదరతాం పినష్టు మామ్

అదర్శనాన్ మర్మహతం కరోతు వా

యథా తథా వా విదధాతు లంపటో

మత్ప్రాణనాథస్తు స  ఏవ నాపరః

(1) అనంతకాలము నుండి ప్రోగుపడిన ధూళిని తొలిగించి హృదయమును శుభ్రపరచునదియు మరియు జన్మమృత్యుభరితమైన భౌతికజీవన అగ్నిని శమింపజేయునదియునగు శ్రీకృష్ణసంకీర్తనమునకు జయము. చంద్రుని చల్లని కిరణములను ప్రసరింపజేసెడి కారణమున ఈ  శ్రీకృష్ణసంకీర్తనము సర్వ మానవాళికి అతి ముఖ్యమగు వరప్రసాదము. ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానమునకు జీవం ఈ సంకీర్తనమే. ఆధ్యాత్మికానంద సాగరమును వృద్ధిజేయు ఈ శ్రీ కృష్ణ సంకీర్తనము సర్వదా పూర్ణామృతాస్వాదనమును కలుగజేయగలదు.

(2) హే ప్రభూ! నీ పవిత్రనామ మొక్కటే జీవులకు సర్వాభీష్టములను ఒసగగలదు. కృష్ణ, గోవింద అను అనేక నామములను కలిగిన నీవు ఆ దివ్య నామములందు నీ దివ్య శక్తులనన్నింటిని నింపి ఉన్నావు. ఆ నామములను కీర్తించుటకు ఎటువంటి కఠిన నిబంధనలు లేవు. హే ప్రభూ! నీ పవిత్ర నామములను కీర్తించుట ద్వారా నిన్ను సులభముగా చేరుటకు మమ్ము కరుణతో సమర్థులను కావించినను, దురదృష్టవశాత్తు ఆ నామముల పట్ల నాకు ఎట్టి ఆకర్షణయు కలుగుట లేదు.

(3) రహదారి యందలి తృణము కన్నను తాను తక్కువ అనెడి నమ్రతను కలిగి, వృక్షము కన్నను అధికమైన ఓర్పును గూడి, ఇతరులు అగౌరవపరచినను, వారికి సమస్త గౌరవమును ఒసగుటకు సిద్ధపడిన స్థితి యందే మనుజుడు హరినామమును ఉచ్చరింపవలెను. అట్టి మనోస్థితి యందే అతడు శ్రీ కృష్ణుని పవిత్ర నామమును నిరంతరము కీర్తించవలెను.

(4) ఓ జగదీశా! ధనమును కూడబెట్టవలెనని గాని, సౌందర్యవతులగు స్త్రీలనుగాని, అనేక సంఖ్యలో అనుయాయులను గాని నేను కోరను. జన్మజన్మల యందు నేను కోరునది నిర్హేతుకమైన నీ భక్తియుతసేవ ఒక్కటియే.

(5) ఓ నందనందనా! (శ్రీ కృష్ణా) నేను నీ నిత్య సేవకుడనైనను, ఏదో ఒక కారణము చేత ఈ జన్మమృత్యు సాగరమున బడితిని. కనుక ఈ భవసాగరము నుండి నన్ను ఉద్ధరించి నీ పాదపద్మముల  చెంత ఒక రేణువుగా నిలుపుకొనుము.

(6) హే భగవాన్! నీ నామమును ఉచ్చరించునపుడు నా కన్నులు నిరంతరము స్రవించు ప్రేమ బాష్పములచే ఎన్నడు అలంకరింపబడును? నీ నామమును పలికినంతనే ఎన్నడు న గళము గద్గదమై శరీరము రోమాంచమగును?

(7) ఓ గోవిందా! నీ వియోగము ననుభవించూచు ప్రతి నిమిషమును ఒక యుగముగా నేను భావించుచున్నాను. వర్షధారలవలె కనుల నుండి నీరు స్రవించుచున్నది. నీ విరహములో నాకు జగమంతయు శూన్యముగా తోచుచున్నది.

(8) శ్రీ కృష్ణుడే నాకు ప్రభువు, అన్యమైన ప్రభువుని నేనెరుగను. ఆతడు తన పరిష్వంగములో నా యెడ మోటుగా ప్రవర్తించినను లేక దర్శన మొసగక హృదయమును కృంగదీసినను ఆతడే నాకు ప్రాణనాథుడు. నిబంధనా రహితముగా ఆతడే సర్వదా నా ఆరాధనీయుడైన ప్రభువైనందున దేనినైనను చేయుటకు అతడు సర్వస్వతంత్రుడు.